استاد نقدی پری
ثبت نام

اهمیت جدایش در پرش از هواپیما


اهمیت جدایش در پرش از هواپیما

چرا اجرای صحیح زمانبندی پرش از هواپیما اینقدر مهم است؟!

هیچ چتربازی دوست ندارد در لحظه باز کردن چتر، با دیگر چتربازانی که همزمان با او از هواپیما بیرون پریده اند تصادف یا برخوردی داشته باشد. این می تواند بسیار خطرناک باشد و عواقب آن غیر قابل پیش بینی ست.

 

بنابراین پیشگیری از برخورد تنها راه امنیت ماست.

 

برای این منظور همه چتربازان باید دو مهارت مهم را بخوبی بیاموزند:

  • - زمان جدایش خروج از هواپیما
  • - روش ایجاد حداکثر فاصله افقی با دیگر چتربازان، قبل از باز کردن چتر در پرش های گروهی

 

در این مقاله میخواهم در مورد زمان جدایش Separation time صحبت کنم.

در واقع هنگامی که ما درباره ی جدایش در لحظه باز کردن چتر حرف میزنیم اهمیتی به محل قرارگیری خود نسبت به هواپیما و یا حتی زمین نمی دهیم. تنها موضوعی که برای ما اهمیت دارد فاصله افقی ما نسبت به چتربازهای اطراف خود است.

به عنوان یک چترباز سقوط آزاد اطمینان حاصل کردن از آگاهی تمام افراد از ترتیب خروج قبل از سوار شدن به هواپیما یک مسئولیت مهم برای ما می باشد.

 

به طور کل به خاطر داشته باشید گروه های بزرگ جامپر ها و آنهایی که دارای نرخ سقوط آهسته (slow falling) هستند، بیشتر از آنهایی که سولو و بلی Belly می پرند و یا دارای سقوط آزاد سریع (fast falling) هستند مثل فری فلایرها، در معرض باد های بالایی قرار دارند.

به همین خاطر، پرش های گروهی بزرگتر به عنوان اولین گروه خارج می شوند تا از انحراف و دریف به داخل ستون های هوایی که جامپر های دیگر ممکن است به آن وارد شده باشند جلوگیری شود.

 

موارد مختلفی در طول یک پرش و سقوط آزاد وجود داشته که باعث تغییر زمان جدایش گروه و ترتیب خروج می شود. در درجه اول می توان به سرعت و جهت باد های بالایی، نوع سقوط آزاد و ارتفاع برنامه ریزی شده فعال سازی اشاره کرد. همه اینا را جامپ مستر برای شما توضیح خواهد داد.

 

 

 

تاثیر سرعت باد بر انحراف سقوط آزاد

باد ها در ارتفاع بالا بر دریفت سقوط آزاد تاثیر گذار هستند. در صورت وزش باد با سرعت ۲۵ کیلومتربر ساعت از جنوب افراد گروه belly که برای ۶۰ ثانیه در معرض این باد می باشند در طول سقوط آزاد نیم کیلومتر به سمت شمال دریفت (انحراف) می کنند. از سوی دیگر جامپرهای freefly نیز برای 45 ثانیه در معرض این باد ها قرار می گیرند که این به معنای دریف کمتر نسبت به گروه belly fly در حین سقوط آزاد است.

به همین دلیل گروه های belly زودتر از سایرین از هواپیما خارج می شوند. شایان ذکر است که هرچه فورمیشین بزرگ تر شود نرخ سقوط آزاد آهسته تر خواهد شد پس گروه های بزرگ باید زودتر از گروه های کوچک خارج شوند.

 

 

 

تاثیر روش سقوط آزاد بر ترتیب جدایش

اکنون می دانیم که چرا گروه های belly زودتر از گروه freefly از هواپیما خارج می شوند. اما گروه های angle flying، ترکینگ و یا وینگسوت چه می کنند؟

گروه های مثل وینگسوت که قابلیت گلاید وحرکت افقی خوبی دارند هنگام خروج نیازمند زمان جدایش کمتری می باشند زیرا می توانند فورا بعد از خروج به صورت عمود بر مسیر ریزش چترباز ها حرکت می کنند.

وینگسوت ها آخرین نفر خارج می شوند زیرا معمولا آن ها مسافت بیشتری (حدود ۲ تا ۴ کیلومتر) برای پرواز به دراپزون پرواز کرده و عموما مزاحمتی برای افراد دیگر ایجاد نمی کنند.

 

انجمن USPA آمریکا گروه های وینگسوت و ترکینگ را بعد از پرش های دو نفره قرار می دهد. این امر تا زمانی که یک مربی با تجربه برای کسب فاصله افقی مناسب از مسیر ریزش چترباز ها وجود داشته و تا زمانی که گروه درکنار هم بماند مشکل ساز نخواهد بود.اما این دستورالعمل USPA در صورت بی تجربگی گروه می تواند مشکل ساز باشد.

در صورتی که گروه وینگسوت یا ترکینگ سوت قبل از تغییر جهت به سمت پایین و دیگران  فاصله مناسبی از مسیر ریزش چترباز ها نداشته باشد یا به صورت غیر عمدی در حال پرواز اشتباه به سوی جامپ ران باشد ممکن است باعث ایجاد برخورد میان افراد گروه وینگسوت و ترکینگ با تندم (پرش تفریحی دونفره) شود.

بنابراین جامپ مستر باید از آگاه بودن پرنده های وینگسوت به این موضوع اطمینان حاصل کند.

 

 

 

ارتفاع مناسب باز کردن چتر

اکثر چتربازان استاندارد سقوط آزاد چتر های خود را در ارتفاع ۳.۵۰۰ تا ۴.۰۰۰ فیت باز می کنند که به معنای وجود یک ارتفاع ثابت کشیدن پایلوت شوت در امتداد مسیر ریزش چترباز ها است.

 

شاگردان سقوط آزاد در مرحله آموزش برای دریافت گواهینامه A (A-License) چتر خود را در ارتفاع ۴.۰۰۰-۵.۵۰۰ باز کرده و به صورت تدریجی آن را کاهش می دهند. پرش های دو نفره تفریحی کانوپی خود را در ارتفاع ۵.۵۰۰ فیت باز می کنند.

 

این بدان معنا بوده که چتربازان سقوط آزاد در طول مسیر ریزش بر اساس نوع سقوط آزاد و دریفت پیش بینی شده مرتب شده و سپس بر اساس ارتفاع باز کردن چتر سازمان دهی می شوند.

 

  • - ارتفاع باز کردن چتر برای همگی افراد سولو در بوگی های ما ۴.۰۰۰ فیت می باشد.
  • - پرش های کوچینگ با شاگرد سولو در ارتفاع بین ۴.۰۰۰ تا ۵.۰۰۰  فیت چتر باز می کنند.
  • - شاگردان AFF در ارتفاع بین ۴.۰۰۰ تا ۶.۰۰۰ فیت چتر خود را باز می کنند.
  • - پرش های تندم چتر خود را در ارتفاع ۵.۵۰۰ فیت باز می کنند.

 

 

ترتیب سوار شدن چتربازها به هواپیما

با توجه به اینکه پس از سوار شدن به هواپیما امکان جابجایی بین چترباز ها وجود ندارد باید دقت کنید که با هماهنگی با جامپ مستر از نوبت دقیق پرش خود آگاه بوده و بر اساس آن سوار هواپیما شوید.

 

ترتیب پریدن از هواپیما به شرح ذیل می باشد:

 

  • ۱- پرش BELLY از گروه های بزرگ به کوچک
  • ۲- پرش FREEFLY از گروه های بزرگ به کوچک
  • ۳- پرش های کوچینگ با شاگرد سولو
  • ۴- پرش های ترکینگ
  • ۵- پرش با شاگرد AFF
  • ۶- پرش تندم
  • ۷- پرش های وینگسوت
  • ۸- پرش هایی که کانوپی را در ارتفاع بسیار بالا باز می کنند

 

جدایش چتربازها

 

 

 

مدت زمان جدایش چتربازان هنگام پریدن و خروج از هواپیما

معمولا ما چتربازها دوست داریم با دوستان خود و به صورت گروهی پرش داشته باشیم و این بسیار هیجان انگیز است ولی باید توجه داشت که رعایت حریم هوایی و زمان بندی پرش بین گروه های مختلف که هر کدام مهارت ها و کارهایی متفاوت دارند بسیار اهمیت دارد.

هیچ کس دوست ندارد حین سقوط آزاد و یا حین پرواز با کانوپی، با دیگری برخورد داشته باشد.

رعایت زمان مناسب برای جدایش خروج چتربازها بسیار مهم است. گروه های بزرگتر نیازمند محدوده  بیشتری در آسمان برای جدایش از یکدیگر در هنگام باز کردن چتر هستند.

 

سرعت هواپیمای ما در هنگام چتر ریزی بین ۸۰ تا ۹۰ نات می باشد بنابراین رعایت مدت زمان های جدایش ذیل الزامی است.

  • - پرش های سولو با زمان جدایش ۵ ثانیه
  • - پرش های گروهی ۲ تا ۵ نفره با زمان جدایش ۷ ثانیه
  • - پرش های گروهی ۶ نفره به بالا، با زمان جدایش ۱۱ ثانیه

 

توجه داشته باشید رعایت غیر اصولی و بیش از حد زمان جدایش موجب از دست دادن نقطه صحیح پرش در محل لند می شود. بنابراین نه کمتر از ۵ ثانیه و نه بیشتر از ۱۱ ثانیه جدایش در پرش های نرمال با هواپیمای ما صحیح نیست مگر اینکه با نظر جامپ مستر و بر اساس شرایط پرش تغییری ایجاد شود.

 

زمان جدایش چترباز

 

 

 

موارد استثنا

یکی از روش های مورد استفاده در دراپزون ها برای اصلاح ترتیب خروج، خارج شدن گروه های ترکینگ و angle قبل از گروه های بزرگ belly می باشد. این کار باعث برطرف شدن مشکل برخورد گروه های angle با چترهای دو نفره و کانوپی های شاگردان AFF شده و همچنین باعث ایجاد زمان جدایش کافی برای گروه های belly می شود.

تنها جامپ مستر است که می تواند این تغییر را ایجاد کند.

 

جامپر های ترکینگ باتجربه برای حداقل 5 ثانیه به صورت عمود بر مسیر ریزش چترباز ها کرده و سپس دوباره به حالت upwind برمی گردند تا از دور شدن زیاد از دراپ زون جلوگیری کند. گروه های بی تجربه معمولا از مسیر ریزش چترباز ها دور شده و تمام مدت همین جهت را پیش می گیرند.

 

ما با افزایش پیچیدگی ها نیازمند برنامه ریزی بیشتری می باشیم.

گاهی اوقات هنگام حضور چندین گروه angle در یک هواپیما، آن ها یکی  پس از دیگری خارج می شوند. من همچنین مشاهده کرده ام که ابتدا یک گروه angle و پس از آن یک گروه بزرگ belly خارج شده و سپس گروه angle دوم در جهت مخالف بیرون می رفت. این یک مسیر ریزش پیچیده بود زیرا یک گروه وینگسوت در آخر از هواپیما خارج شد.

 

 

 

ارتباطات کلامی همه جامپرهای یک هواپیما

برای بالا بردن ایمنی، حداقل کاری که می توان انجام داد افزایش ارتباطات در هنگام سوار شدن به هواپیما بوده تا افراد قبل از پرش از کارهای یکدیگر اطلاع پیدا کنند. با دیگران صحبت کنید و از نوع کاری که قرار است در پرش اجرا کنند مطلع شوید.

با این کار می توان از پرش های غیر حرفه ای جلوگیری کرد.

 

کلید داشتن یک چتربازی سقوط آزاد ایمن ارتباطات بالا و توجه به جزییات می باشد. هنگامی که حس رضایت از خود در منطقه ی سوار شدن به هواپیما ایجاد شود می تواند نشانه ی خوبی برای از قلم انداختن و فراموشی چیز دیگری باشد.          

 

 

مراقب یکدیگر باشید و از تبدیل شدن به یک موشک انسانی خودداری کنید!

 

 

نویسنده مهدی نقدی پری

انتشار این مطلب با ذکر نام نویسنده و لینک آن از این وبسایت بلامانع است.


مقالات بیشتر

ما بسیار اجتماعی هستیم !

مارا دنبال کنید !

برای اطلاع و دریافت آخرین اخبار، رویدادها و پیشنهادات ویژه‌، درخبرنامه‌ی ما عضو شوید. ما فورا به شما اطلاع می دهیم