هدف این مقاله آماده سازی ذهنی شما برای کشیدن چتر کمکی پاراگلایدر و چالش های مرتبط با آن است.

پاراگلایدر وسیله ای شگفت انگیز است که فعالیت های پروازی انفرادی را دگرگون کرد اما دارای محدودیت ها و خطراتی نیز می باشد. مهمترین خطر پاراگلایدر توزدگی آن یا فروریختن شکل ایرفویل بال ها و در نتیجه سقوط است.

پرواز با بال های فروریختنی یک مفهوم بی نظیر در هوانوردی است که خلبانان های پاراگلایدر به آن عادت کرده اند.  با تجهیزات صحیح، آگاهی مناسب از آب و هوا و انتخاب دقیق مسیر ایمن، بعید است که دچار مشکل خاصی شویم. با این وجود می دانیم که احتمال رخ دادن یک سقوط فاجعه بار نیز وجود دارد. به دلیل وجود همین خطرات فرد باید دائما هشیار بوده و آماده استفاده از چتر دوم خود که همان چتر کمکی یا نجات است باشد.

 

 

چتر کمکی پاراگلایدر

همه خلبان های پاراگلایدر علاوه بر بال اصلی خود که دایم با آن در حال پرواز هستند به چتر دومی به نام چتر کمکی یا چتر رزرو مجهز می باشند. چتر کمکی در زیر صندلی خلبان، پشت او و یا روی سینه بسته بندی شده و نصب می شود. خلبان ها در مواقع اضطراری که بال اصلی آنها به هر دلیلی از پرواز خارج شده است، برای حفظ سلامتی و جان خود از چتر کمکی استفاده می نمایند. حتی بعضی از انواع هارنس های پرواز به خصوص از نوع آکروباسی مجهز به دو عدد چتر رزرو هستند.

 

 

 

 

زمان استفاده از چتر کمکی پاراگلایدر

در حالت عادی پرواز، هیچ نیازی به استفاده از چتر دوم یا چتر نجات نیست و بیشتر خلبان های پاراگلایدر تا پایان عمر ممکن است حتی یک بار هم نیاز به استفاده از آن را نداشته باشند. توجه داشته باشید هر نوع پرواز سولویی و تندم و یا حتی پرواز های آموزش پاراگلایدر ، بدون تجهیز شدن به چتر رزرو ممنوع است.

در شرایط بحرانی و اضطراری برای نجات جان خود باید و فورا اقدام به استفاده از چترنجات کرد.

 

مواردی که باید از چتر کمکی و دوم استفاده کنید عبارتند از:

• - در صورتی که دچار برخورد با خلبان دیگری در آسمان شدید به نحوی که بال شما از پرواز خارج شد و یا خود شما آسیب جدی دیدید و بیم آن را داشتید که دیگر نمی توانید پرواز را کنترل کنید.
• - اگر بال دچار فروپاشی ساختاری و غیر قابل تصحیح با توجه به ارتفاع و موقعیت شد و برای پرواز و فرود ایمن نبود.
• - اگر درگیر شرایطی شدید که به دلیل پارگی لاین ها و یا خود بال دچار نرخ سقوط بالا شدید.
• - در صورتی که فشار زیاد G بر شما وارد می شد و امکان بیهوشی وجود داشت. (مانند اسپیرال یا اسپین هایی که از کنترل خارج شده است)

 

 

نکات مهم:

• - در صورت فروپاشی بال همیشه نیاز به کشیدن و رهاسازی چتر کمکی نمی باشد و به شرایط بستگی خواهد داشت. با کسب تجربه و مقداری تمرینات SIV می توانید میزان وخامت فروپاشی بال و قابل اصلاح بودن آن را بیاموزید. در صورتی که ارتفاع زیادی دارید و تلاش های اصلاحی شما جواب نداد باید بال را به اصطلاح ریست کنید. برای این کار در حالت full stall ترمز ها را گرفته و به آرامی تا 5 بشمارید و سپس به صورت تدریجی پاراگلایدر را دوباره راه اندازی کنید. در صورت جوابگو نبودن این کار، جفت دستها و برک های خود را کاملا بالا نگه داشته و آنها را در وضعیت zero brake قرار دهید.
•  
• - تلاش برای اصلاح بال و شرایط می تواند حواس شما را از ارتفاع پرت کند.  بنابراین دایم در حال کنترل ارتفاع ایمن خود باشید تا زمان مناسب رها کردن کمکی را از دست ندهید. ارتفاع ایمن ۱۵۰ متری حداقل ارتفاع لازم برای یک فعال سازی و کشیدن کمکی صحیح است. این در یک اسپیرال پاراگلایدر با سرعت -15m/s به معنای 10 ثانیه فرصت برای زندگی می باشد.
•  
• - در صورتی که پایین تر از ارتفاع 150 متر باشیم در منطقه ی قرمز پرواز قرار داریم. اگر بال های پاراگلایدر در این ناحیه از پرواز متوقف شوند باید بی درنگ چتر کمکی را کشیده و فعال کنیم. در این ارتفاع سرعت و صحت عملکرد ما بسیار مهم است. این به این معناست که در این ارتفاع، فرصت کافی برای تصحیح توزدگی های بزرگ وجود ندارد.

 

 

 

زمان ریپک Repack یا بازرسی چتر کمکی پاراگلایدر

- زمان حداقلی ریپک کردن چتر کمکی پاراگلایدر هر ۱۲ ماه یک بار می باشد. اما برای افرادی که زیاد پرواز می کنند توصیه ما هر ۶ ماه یک بار است.

- ریپک کردن چتر کمکی قبل از هر دوره SIV الزامی می باشد.

- خلبان پاراگلایدر موظف است صحت دستگیره کمکی، پین ها، چسب پارچه ای، بسته بندی و همچنین همه تجهیزات خود را قبل از هر پرواز از نظر بازرسی نماید. هیچ خلبانی دوست ندارد حین پرواز به صورت ناخواسته چتر کمکی او بیرون زده و باز شود.

 

 

 

 

باز شدن ناخواسته چتر کمکی

• - اگر چتر دوم شما به صورت غیر عمد و ناخواسته طی یک پرواز خوب و با بال ها و شرایط خوب، بیرون افتاد باید قبل از اینکه باد بگیرد سعی کنید فورا  آن را از لاین ها به طرف خود کشیده و اجازه باز شدن به آن ندهید. سپس بین پاهای خود و زیر صندلی بصورت محکم قرار داده و تا زمان فرود از باد گرفتن آن جلوگیری کنید.
•  
• - اگر طی همین شرایط خوب بال ها و پرواز، چتر کمکی بیرون افتاد و باد گرفت و باز شد باید چتر اصلی خود را از پرواز خارج نموده و فرود خود را با چتر کمکی انجام دهید.

 

 

 

روش کشیدن چتر کمکی پاراگلایدر

 

 

۱- فوری اوضاع را بررسی کنید و بی درنگ تصمیم بگیرید و بکشید

در صورتی که دچار توزدگی و فروپاشی بال و یا هر نوع شرایط بحرانی شدید و اوضاع در حال بدتر شدن بود یا از ارتفاع امن کشیدن  (۱۵۰ m) گذشته بودید، بی درنگ اوضاع را بررسی کرده و تصمیم گیری کنید و فورا چتر کمکی را بیرون بیاندازید. به یاد داشته باشید کاهش ارتفاع دکمه برگشت ندارد و از فرصت های خود باید به خوبی استفاده کنید.

در فیلم زیر خواهید دید که آرنولد مارکس موفق شد تا با یک تصمیم سریع و روشن زندگی خود را نجات دهد. او با خارج شدن بال بومرنگش از پرواز، بعد از مقداری تلاش ناموفق برای اصلاح آن و عدم دریافت نتیجه، سریعا تصمیم به استفاده از چتر رزرو گرفت ولی موفق به یافتن سریع دستگیره اول نشد بنابراین فورا سراغ دستگیره ی دوم رفت و کمکی دوم را باز کرد.

 

 

 

 

۲- تمرین کشیدن دستگیره کمکی طی پرواز

این تمرین را آنقدر انجام دهید که با چشم بسته هم  قادر به اجرای آن باشید. شما طی یک اسپیرال یا اسپین شدید ممکن است قدرت تشخیص جهت را از دست بدهید. برای تمرین پیدا کردن دستگیره کمکی، برک را رها کرده و دست خود را در امتداد هارنس برده تا آن را بیابید. با نزدیک نگه داشتن دست خود به بدن هنگام حرکت برای گرفتن دستگیره می توانید مقاومت در برابر نیروی G را بهبود بخشید. این باعث می شود دست شما لای لاین ها و یا دیگر قسمت های تجهیزات شما هم گیر نکند.

 

 هارنس های پاراگلایدر از شرکت های و سازنده های مختلف دارای طراحی و شکل های گوناگونی هستند بنابراین همیشه طی پرواز به تمرین پیدا کردن جای دستگیره کمکی و تمرین بیرون انداختن فرضی آن بپردازید. این باعث می شود محل دستگیره کمکی در ضمیر حافظه ی عصبی و عضله ای شما ثبت شود و در مواقع بحران کار شما را راحت تر کند.

 

بعضی هارنس ها برای رهاسازی چتر ذخیره نیازمند قدرت عضلانی بیشتری می باشند و نیازمند کشیدن بسیار محکم تری هستند. اگر طی تلاش های خود برای کشیدن کمکی موفق به بیرون آوردن دستگیره آن نشدید آرنج خود را به هارنس یا بدن خود چسبانده و اهرم کنید تا قدرت مچ شما بیشتر شود و محکم تر بکشید.

عدم بازرسی منظم چسب های پارچه ای دسته کمکی می تواند آن را در جای خود محکم تر کرده و کار را در مواقع اضطراری سخت تر کند.

Kortel design در فیلم زیر به تست در دسترس بودن دستگیره در هارنس kolibri طی فشار جی پرداخته است.

 

 

 

 

۳- قبل از پرتاب ببینید و مناسب ترین محل پرتاب را انتخاب کنید

کناره های شما معمولا خالی بوده اما بال پاراگلایدر  ممکن است بصورت توزده یا هر حالت ممکنی آنجا باشد و باعث ناموفق کردن هوا گرفتن و باز شدن کمکی شود. به ویژه هنگامی که در مانور های  SAT یا اسپیرال هستید باید بسیار مراقب باشید. خوب ببینید و یک محل خالی در کنار و پشت خود پیدا کرده تا کمکی را به آن سمت پرتاب نمایید.

در صورت امکان قبل از کشیدن و پرتاب چتر نجات، چرخش را متوقف کنید.

در فیلم زیر می توانید ببینید خلبان چگونه و با روشی اشتباه از چتر دوم خود استفاده کرد.

 

 

 

 

در این فیلم چگونگی کشیدن کمکی طی همان موقعیت یکسان ولی با عملکرد بهتر خلبان دیگری را ببینید. (از ثانیه ۲۵)

 

 

 

 

۴- با تمام قدرت، کمکی را بصورت افقی پرتاب کنید

چتر ذخیره را محکم و بصورت افقی و دور از بدن خود به بیرون پرتاب کرده و رها کردن دستگیره را فراموش نکنید!

در فیلم ذیل یک نمونه از کشیدن خوب و موفق چتر کمکی پاراگلایدر البته روی جنگل را ببینید.

 

 

 

 

۵- بعد از پرتاب چتر کمکی به آن نگاه کنید

ببینید و بررسی کنید که چتر به صورت صحیح باز شود. ممکن است به یک کشش محکم موجی شکل برای باز شدن روکش کمکی نیاز باشد.

در فیلم زیر این خلبان چتر دوم را به خوبی پرتاب کرد که در نتیجه موجب باز شدن سریع و تمیز چتر شد. او قبل از قرار دادن تمرکز خود بر روی بال چشمان خود روی آن متمرکز نمود تا از آن مطمئن شود.

 

 

 

 

۶- بال پاراگلایدر خود را جمع کنید و از پرواز خارج نمایید

به محض اینکه چتر رزرو پر از هوا شود شما توسط آن به عقب کشیده خواهید شد زیرا این چتر دارای پرواز و سرعت رو به جلو نیست.  به همین دلیل، بال پاراگلایدر که دارای سرعت می باشد را متوقف کرده و در روبروی شما شیرجه خواهد زد.

 

نکته مهم اینجاست که احتمال گیر افتادن شما بین این دو یعنی بال پاراگلایدر و چتر کمکی نیز وجود دارد. چتر کمکی به عقب کشیدن ادامه می دهد و پاراگلایدر هم با شیرجه مستقیم به سوی زمین پرواز می کند. در چنین مواردی نرخ نزول و سقوط شما بسیار افزایش یافته و احتمال فرود امن را برای شما به شدت کاهش می دهد. در صورتی که هر دوی آن ها شتاب بگیرند به این حالت down planning گفته می شود. باید فورا این حالت را تصحیح نمایید تا بتوانید فرود امنی داشته باشید.

 

 

برای جمع کردن بال پاراگلایدر و جلوگیری از رخ دادن down planning  می توان از ۴ روش زیر استفاده کرد:

 

• لاین B را گرفته و محکم به سمت خود بکشید تا بال را از پرواز خارج کرده و بتوانید آن را جمع کنید. شما به قدرت کشش بسیار بیشتری نسبت به کشش در حین پرواز معمولی نیاز دارید.
•  
• اگر به اندازه کافی و امن ارتفاع دارید اجازه دهید تا چتر کمکی به طور کامل باد بگیرد و سپس با کمتر شدن انرژی بال اصلی، هر قسمتی از بال را که به دست آوردید بکشید و آن را به طور کامل از پرواز خارج نمایید و بین پاهای خود قرار دهید.
•  
• می توانید لاین های برک را چندین دور به دور دست خود پیچیده و با محکم کشیدن آن ها فول استال کامل نمایید تا بال از پرواز خارج شود.
•  
• اگر مجهز به ریلیز کارابین هستید، بال اصلی را ریلیز نمایید.
•  

در این ویدیو Uri در ارتفاع ۲۰۰۰ متری از سطح دریا با وزنی ۱۵ کیلوگرم بیشتر از حد توصیه شده در حال آزمایش Beamer 3 می باشد. توجه داشته باشید که استفاده از وزن بیشتر تنها در راستای آزمایش و تست بوده و برای استفاده معمولی توصیه نمی شود. در کشیدن اول ( ثانیه 00:39) Uri به محض پر از هوا شدن Beamer 3 یک استال لاین B ایجاد می کند که جزو بهترین تکنیک ها می باشد. سپس او با یک دست لاین B را نگه داشته تا بال را متعادل کرده و از دست دیگر برای هدایت پاراگلایدر استفاده می کند.

 

 

 

 

دقت کنید که چگونه بال به سرعت پایدار شده و به موقعیت بالای او حرکت می کند. همچنین به نرخ سقوط چشمگیر(پایین) او که ۴.۵ m/s می باشد توجه کنید که چگونه  با وجود ۱۵ کیلوگرم بار اضافه بال ها هنوز متصل بوده و در ۱۷۰۰ m AMSL بر روی ای خود فرود می آید.

 

در کشیدن دوم (ثانیه ۲:۱۲) Uri بعد از پر از هوا شدن بال هیچ کاری انجام نداده تا بدترین شرایط ممکن را به نمایش درآورد که در آن احتمال ایجاد down plane توسط بال بالا می باشد.

قابل توجه است که با پرواز موثر رو به پایین، بال که او را به عقب می کشد نرخ سقوط او عموماً در این حالت بالاتر است. با این حال نرخ سقوط او هنوز اکثرا زیر ۶ m/s بوده و حالت down plane رخ نمی دهد. بعد از مدتی (۲:۴۵) Urs دوباره بار دیگر نرخ سقوط او به طور قابل توجهی کاهش یافته و عموما زیر ۴.۵ m/s است. این واقعا شگفت انگیز است به خصوص هنگامی که به ارتفاع و اضافه ابر ۱۵ کیلوگرمی او توجه می کنیم! 

 

در فیلم زیر مایک کونگ که خلبانی حرفه ای است این بار بهترین تکنیک ها را با کمکی companion SQR به نمایش در می آورد.

 

 

 

 

۷- از روش PLF یا همان چرخش و گردش استفاده کنید

برای کاهش و یا جلوگیری از آسیب دیدگی هنگام فرود های محکم روشی به نام PLF وجود دارد. روش PLF (parachute landing fall) باید همیشه روی زمین به خوبی تمرین شود تا شما آمادگی لازم را داشته باشد. 

 

 

 

 

۸- پس ار فرود فورا چتر کمکی را جمع کنید

در باد زیاد احتمال کشیده شدن توسط چتر کمکی بسیار زیاد است. شما باید هرچه سریعتر بر روی پای خود ایستاده و با دویدن به سمت چتر، آن را مهار کرده و جمع کنید.

یک راه جایگزین دیگر این است که فورا خود را از هارنس جدا کرده و رها سازید.

 

اینجا یک ویدیو از nick neynes برای شما قرار دادیم که بعد از کشیدن چتر کمکی در شرایط وزش باد شدید با مشکلاتی روبرو می شود. (از ۱:۴۰) 

 

 

 

 

در ادامه تعدادی مثال آموزشی برای شما آورده ایم:

 

در این مثال خلبان پاراگلایدر، تصمیم مناسبی برای پرتاب گرفته و دستگیره را می کشد اما به محل پرتاب چتر ذخیره دقت نکرده یا آن را با شدت کافی پرتاب نمی کند که در نتیجه موجب باز شدن آهسته تر چتر و پیچیده شدن لاین های آن به دور لاین های پاراگلایدر می شود که یک وضعیت بالقوه فاجعه بار است.

خوشبختانه به هر حال چتر با موفقیت باز شده و به سرعت بر نیروی بال غلبه می کند. همه چیز به خوبی به پایان می رسد. (از ۰۰:۴۰)

 

 

 

 

 

در مثال دیگری خلبان تصمیم مناسبی برای پرتاب می گیرد و دستگیره را می کشد. با این حال به دلیل نصب و بسته بندی غیر صحیح، چتر ذخیره بسیار زودتر از کانتینر داخلی خود خارج شده و اجازه پرتاب به دور از بال و خود  را به خلبان نمی دهد. در صورت گیر کردن کانوپی و یا لاین ها به هارنس یا خلبان می تواسنت به وضعیت فاجعه باری تبدیل شود.

خوشبختانه با وجود این فعال سازی ضعیف چتر ذخیره به جایی گیر نکرده، با موفقیت باز شده و بر نیروی بال غلبه کرد. پاراگلایدر به سرعت دچار گره های متعددی در لاین ها شد که اختیارات خلبان را محدود می کرد اما او موفق شد چتر ذخیره را هدایت کرده و بین دو خانه بر روی سقف یک گاراژ فرود بیاید و نفس راحتی بکشد! 

 

 

 

 

هشدار برای خلبانان تازه کار پاراگلایدر

 

مطالعه این مقاله نمی تواند جایگزین تمرینات SIV باشد زیرا در این تمرینات دانش عمیقی کسب کرده و مهارت های عملی در شما ایجاد خواهد شد. بنابراین به شما پیشنهاد می کنیم در دوره های SIV  ما که با مجوز انجمن ورزش های هوایی و سازمان هواپیمایی کشوری بر روی آب اجرا می گردد حتما شرکت کنید.

همچنین می توانید در دوره های بسته بندی چتر کمکی ما که هر 4 ماه یک بار در آکادمی برگزار می کنیم حضور یافته و با آن آشنا شوید.

 

 

 

ثبت نام دوره SIV و دوره آموزش بسته بندی چتر کمکی

برای ثبت نام آنلاین و کسب اطلاعات در مورد دوره های موجود از طریق منوی زرد رنگ ثبت نام اقدام نمایید. با انتخاب دوره مورد نظر خود و وارد کردن اطلاعات درخواستی و در نهایت پرداخت اینترنتی، ثبت نام و رزرو شما تکمیل می شود.

پس از آن ما فورا با شما تماس می گیریم و با هماهنگی یکدیگر آغاز می کنیم. کلاس های SIV ما در سواحل شمال و یا جنوب کشور برگزار می گردد و همچنین یک بار در سال و طی تابستان در اولودنیز ترکیه دوره خواهیم داشت.