تاریخچه چتربازی سقوط آزاد جهان تا ظهور روش های نوین آموزشی AFF

اولین پرش با چتر را چینی ها انجام دادند

اولین اقدام ثبت شده بشر برای پرش از ارتفاع به ۹۰ سال قبل از میلاد در کشور چین مربوط به شود.  شواهد موجود حاکی از آن است که چینی ها در حین انجام حرکات سرگرم کننده در جشنها و مناسبت ها از وسیله ای مانند چتر استفاده می کردند که به کمک آن از بلندی ها و یا طناب های تعبیه شده پرش انجام می دادند و به آرامی بر روی زمین فرود می آمده اند.

 

اواین طرح چتر نجات توسط لئوناردو داوینچی کشیده شد

صدها سال بعد لئوناردو داوینچی، طراح، مجسمه ساز و نابغه ایتالیائی در حدود سالهای ۱۴۸۳ تا ۱۴۹۵ اقدام به کشیدن یک طرح از وسیله هایی شبیه به چترهای نجات و سقوط آزاد امروزه کرده بود که در حاشیه آن نیز نوشته های به این مضمون وجود دارد:

(اگر کسی پارچه محکمی به اندازه ۱۱ متر از هر طرف و بندهائی به طول ۱۱ متر تهیه کند و به یکدیگر وصل نماید، می تواند بوسیله آن از هر ارتفاعی پرش انجام دهد و بدون آسیب بر روی زمین فرود آید)

 

این طرح, پارچه ای کشیده شده را بر روی چارچوبی مخروطی نشان می داد. لئوناردو هیچ وقت اقدام به پرش با وسیله طراحی شده خود نکرد.

 

 

 

ساخت چتر نجات لئوناردو داوینچی و پرش با آن

در سال ۲۰۰۰ میلادی آدریان نیکولز برای تست کردن همان طرح لئوناردو داوینچی اقدام به ساخت یک چتر و پرش با آن نمود. چتر ساخته شده توسط آدریان  حدود ۸۴ کیلوگرم وزن داشت و از طناب، برزنت و چوب ساخته شد. آدریان از ارتفاع ۱۰۰۰۰ فیتی اقدام به پرش با این چتر کرد و بعد از رسیدن به ارتفاع ۷۰۰۰ فیتی آن را رها نمود و بقیه مسیر را با استفاده از چتر پیشرفته امروزی تا رسیدن به زمین طی نمود.

 

 

در سال ۱۵۹۵ میلادی Fausto Veranzio که بعضی او را مجارستانی و بعضی اهل کرواسی می دانند با الهام گرفتن از طرحهای اولیه داوینچی و با تغییر شکل چتر از شکل مخروطی به شکل مسطح، طرح جدیدی ارایه  داد که بسیار شبیه چترهای پیشرفته امروزی می باشد. وی ادعا کرد که تعداد زیادی پرش با استفاده از این چتر از بلندای برجی در ونیز انجام داده است که هیچ موقع شواهدی برای اثبات این ادعا یافت نشد.

 

 

در سال 1783 میلادی Louis Sebastian Lenormand  فرانسوی اولین پرش ثبت شده را به انجام رساند. Louis این پرش را بوسیله یک چتر شامل ۴/۵ مترپارچه مقاوم که بر روی یک چارچوب چوبی ساخته شده بود و از روی برج رصد خانه مون پولیه در فرانسه انجام داد و بدون هیچ گونه جراحتی سالم بر روی زمین فرود آمد.

 

 

 

چتر ساخته شده از ابریشم

در سال ۱۷۸۵ هوانورد فرانسوی به نام Jean Pierre Blanchard اولین چتر را با استفاده از پارچه ای از جنس ابریشم و بدون استفاده ازچهارچوب ساخت و پس از آزمایش آن بر روی حیوانات ، ادعا کرد در سال ۱۷۹۳ اقدام به پرش با آن نموده است ولی هیچ شواهدی برای اثباتادعای خود ارائه نکرد jean نام ‘ Parachute ‘ را برای وسیله ابداعی خود انتخاب کرد که شامل کلمه لاتین ’ Para ’ به معنای « مخالف » و« ضد » و کلمه فرانسوی ‘ Chute ’ به معنای « سقوط » می باشد.

 

در ماه اکتبر سال ۱۷۹۷ یک فرانسوی دیگر به نام Andre Jacques Garnerin با استفاده از چتر ساخته شده از ابریشم و پرش از بالون از ارتفاع ۶۰۰ متری بر فراز شهر لندن در کشور انگلستان اولین پرش ثبت شده در دوران جدید را با نام خود به ثبت رساند. Andre با قرار گرفتن درون یک سبد که بوسیله بند به پارچه ابریشمی متصل بود و با جدا شدن از بالون این پرش را انجام داد.

 

 

 

این پرش بوسیله Joseph Lalandes مشاهده شد Joseph متوجه شد که چتر Andre در حین فرود تکانها و چرخشهای زیادی داشت بنابراین پیشنهاد ایجاد یک سوراخ را در انتهای بالایی چتر داد که هوا بتواند به طور یکسان و یکنواخت از آن خارج شود تا حالت پایداری چتر حفظ بشود . استفاده از اینتکنیک تا به امروز نیز معمول است و کمک زیادی به کم کردن حرکت نوسانی چترها می کند. Andre همچنین در سال ۱۸۰۲ با گذشتن از دریا بوسیله بالون و رسیدن به انگلستان یک پرش دیگر بوسیله چتر در داخل کشور انگلستان انجام داد .

 

 

اولین زنی که از بالن پرش و سقوط آزاد کرد

همسر Andre بنام  Genevieve Labrosse  در سال ۱۷۹۸ به عنوان اولین زن در جهان یک پرش از بالون انجام داد و همچنین براد زاده  Andre  بنام  Elisa  در فاصله سالهای  ۱۸۱۵ تا ۱۸۳۶ حدود ۴۰ پرش به انجام رساند.

 

 

آتش زدن بالن و سقوط آزاد از آن

در سال ۱۸۳۸ با بالارفتن اطمینان به چترهای ساخته شده و افزایش اعتماد به نفس در بین پرش کنندگان John wise آمریکائی با آتش زدن عمدی بالن خود اقدام به پرش به اصطلاح اضطراری از ارتفاع ۴۰۰۰ متری نمود و توانست به سلامت به زمین فرود بیاید. Thomas Scott Baldwin سرگرد ارتش آمریکا و خلبان بالون در سال ۱۸۸۵ به عنوان اولین آمریکایی در شهر سان فرانسیسکو اولین پرش را از بالون به انجام رساند.

 

 

 

تغییر ساختار قدیمی و حذف سبد از چتر نجات

قدم مهم بعدی در تاریخ چتر بازی حذف سبد از چترها بود که در سال ۱۸۸۷ توسط Tomas Baldwin با جایگزین کردن یک کیسه قابل پوشیدن به جای سبد انجام گرفت، این کیسه به چتر وصل بود و Thomas با پریدن از روی بالون و باز شدن چتر اصلی توانست بر روی زمینفورد بیاید. PaulLetteman و KathePaulus که هر دو آلمانی بودند در سال ۱۸۹۰ ابداع کننده نوعی از بسته بندی چتر بودند که از این روش بسته بندی هنوز هم در عملیات بار ریزی نظامی استفاده می شود.

 

 

 

در سال ۱۹۰۱ قدم دیگری در راه توسعه طراحی چتر برداشته شد ، Charles Broadwick نوعی از بسته بندی را طراحی کرد که چتر بسته شده درون کیسه ای قرار می گرفت که توسط فرد پرش کننده پوشیده میشد و بوسیله طناب به بالون وصل میگشت و وقتی Charles از بالونپرش انجام می داد این طناب پارچه اصلی چتر را از کیسه خارج می کرد و وی با چتر باز  شده به پرواز خود در آسمان ادامه میداد.

Leo stevens در سال ۱۹۰۸ تغییراتی را در کیسه طراحی شده توسط Broadwick اعمال کرد که حاصل این تغییرات بسیار شبیه پشتی هایی می باشد که امروزه در ورزش چتر بازی مورد استفاده قرار می گیرد.

Tiny Broadwick در سال ۱۹۱۳ اولین پرش از هواپیمای خود را با خلبانی Glenn Martin برفراز شهر لوس آنجلس به انجام رساند.

 

 

 

اولین پرش چتر بازی مدرن

-Charles Broadwick در سال ۱۹۱۴ چتری را برای استفاده در ارتش آمریکا طراحی کرد که نمایش عملکرد آن بر عهده Tiny بود.  کارشناسان نظامی تحت تأثیر عملکرد وی قرارگرفتند و در یکی از این پرشهای نمایشی Tiny با قطع کردن بند اتصال چتر خود، بطور دستی اقدام به باز کردن چتر خود کرد. و اینگونه اولین پرش سقوط آزاد جهان به نام وی ثبت گردید .

تا سال۱۹۲۲Tiny تعداد ۱۱۰۰پرش چتربازی به انجام رساند. وی در سال ۱۹۷۸ در ۸۵ سالگی در گذشت و دولت ایالتی کارولینای شمالی در سال ۲۰۰۶  قسمتی از بزرگراه ایالتی را به نام وی نامگذاری نمود.

 

اولین چتر، خود کششی ساخت روسیه

Gleb Yevgeniyevich Kotelnikov روس در سال ۱۹۱۲ در جاده ای نزدیک به شهر سن پترزبورگ در روسیه اولین چتر کششی (Drag Parachute) را بروی یک خودرو آزمایش کرد.  بعدها و در طی سالهای دهه ۱۹۳۰ این نوع چترها در فرود هواپیماهای جنگی اینکشور نقش عمده ای را ایفا کردند.

Grant Morton  آمریکائی در سال ۱۹۱۱ در ایالت کالیفرنیا با سوار شدن به هواپیما و ایستادن بروی بال هواپیمای در حال پرواز اقدام به رها کردن چتر تا شده خود کرد و با باد گرفتن چتر  Grant از هواپیما جدا می شود و با چتر خود در هوا شروع به پرواز می کند.

 

بهره گیری از پایلوت شوت در چتر بازی

در ۲۸ آوریل سال 1919 اولین پرش سقوط آزاد به روشی که امروزه انجام می گیرد توسط LeslieIrvin آمریکائی در شهر Dayton ایالت اوهایو آمریکا و با استفاده از یک چتر مجهز به پایلوت شوت انجام گرفت، این پرش در آن زمان انقلابی را در این رشته به وجود آورد و تعداد زیادی ازمردم و نیروها و واحدهای نظامی علاقه مند به فراگیری این رشته شدند. بعد از انجام این پرش Irvin به همراه Floyd Smith شرکتی را تأسیس کردند که در آن شروع به طراحی و تغییر در چترها کردند و چترهایتولیدی آنها به عنوان چتر استاندارد ارتش آمریکا در آن زمان مورد استفاده قرار گرفت. Irvin در سال ۱۹۶۶ درگذشت ولی شرکتی که وی به همراه Smith بنیان گذاشت به نام Irvin Airchute Company هنوز هم در زمینه ساخت سامانه های هوائی و هوابرد فعالیت دارد.

 

 

 

 

کلوپ چتربازی در آمریکا برای نخستین بار

در سال 1922باشگاه کاترپیلار ( Caterpillar Club ) افتتاح گردید. این باشگاه به همت Leslie Irvin بنیاد گذاشته شد وعضویت آن به  خلبانانی تعلق می گرفت که در حین پرواز دچار سانحه می شدند و می توانستند با پرش اضطراری با چتر نجات از هواپیما خارج شوند و به سلامت به زمین فرود بیایند .به این خلبانان ها  یک گواهی و یک نشان یاد بود از جنس طلا و به شکل زیر اهدا می شد.

 

 

 

در سال 1935 اولین برج آموزش شبیه ساز سقوط در شهر Hightstown ایالت نیوجرسی آمریکا ساخته شد.

در همین سال نمایش یک فیلم مربوط به مانور نظامی که در کشور روسیه برگزار می شد این نکته را به اثبات رساند که کشور روسیه پیشرفتهای بسیار زیادی را در رابطه با ساخت چتر و آموزش چتربازی در آن سالها داشته است. در سال بعد یعنی سال ۱۹۳۶ کشور روسیه از نمایندگان کشورهای مختلف دعوت کرد که شاهد یک سری عملیات نظامی نمایشی در ارتباط باچتربازی باشند که در شهر کیف برگزار می شد این عملیات شامل پرشهای چتربازی گروهی بود که زنان نیز در آن شرکت داشتند و در همان زمان مسئولان آن کشور اعلام کردند که در آن کشور ۱۱۵ مرکز آموزش چتربازی و ۵۹۹ برج شبیه ساز سقوط وجود دارد. وجود این تعداد مرکز آموزش باعث شد که در میانه دهه ۱۹۴۰ میلادی کشور اتحاد جماهیر شوروی دارای تعداد یک میلیون چترباز آموزش دیده باشد.

 

 

نخستین هواپیمایی که برای چتر بازی معمول شد

در سال 1937 نخستین پرواز یک فروند هواپیمای Twin Beech در کشور آمریکا انجام شد. این هواپیما بعدها و در طی سالهای ۱۹۶۰ بسیار مورد توجه باشگاهای چتربازی سراسر جهان قرار گرفت. این هواپیما قابلیت حمل ۱۰ چترباز را داشت.

 

 

باشگاه چتربازی غیرنظامی در آمریکا

در سال 1946 بعد از پایان جنگ جهانی دوم و به دلیل وجود تعداد زیادی تجهیزات مربوط به این رشته و همینطور تعداد زیادی از نظامیانی که در این رشته آموزش دیده بودند این فرصت به وجود آمد که از این افراد و وسایل برای آموزش ورزشی و تفریحی چتر بازی برای عموم مردم استفاده شودبه همین دلیل چتربازی به عنوان یک رشته ورزشی و ماجراجویانه در بین مردم رشد و توسعه پیدا کرد. در همین زمان انجام تغییراتی در چترها باعث افزایش قدرت کنترل و هدایت چترها شد و استفادۀ تفریحی و غیرنظامی آنها به فزونی گذاشت. در دهم جولای همین سال کلوپ چتربازی ایالات متحده تأسیس گردید.

 

 

تلاش ها برای استفاده از لباس بالدار (وینگسوت - wingsuit)

Leo Valentin  فرانسوی برای اولین بار در حین سقوط مبادرت به انجام چرخش کنترل شده (turn ) و چرخش حول محور عمودی (Barrel Roll) نمود وی بعدها در سال ۱۹۵۴  اقدام به پرش با بال نمود و از بالهائی از جنس پارچه برزنتی استفاده نمود ولی موفق به حرکت رو به جلو در حین سقوط نگردید. تلاش Leo در سالهای بعد زمینه ساز استفاده از لباس های بالدار یا وینگسوت در این رشته گردید.

 

 

 

 

پیدایش کلمه اسکای دایوینگ (چتربازی - سقوط آزاد)

در سال ۱۹۵۶ کلمه  Skydiving  برای اولین بار ابداع گردید.

طی مقاله ای که Jacques Andre Istel  در آوریل این سال در مجله Flying Magazines نوشت برای اولین بار از کلمه  Skydiving برای توصیف مهارت کنترل بدن در حین سقوط استفاده کرد که از آن زمان این کلمه مورد استفاده قرار می گیرد.

 

نخستین کلوپ پرش تفریحی چتربازی سقوط آزاد در آمریکا

 در سال 1959 اولین باشگاه چتر بازی با اهداف تفریحی و تجاری در این سال در شهر Orange ایالت ماساچوست آمریکا افتتاح شد. در همین سال و در ایالت کارولینای شمالی اولین تیم ورزشی و نظامی چتربازی به نام « تیم چتربازی ارتش » شکل گرفت و ۲ سال بعد به نامتیم Golden Knights  و یا ‘ شوالیه های طلائی ‘ تغییر نام دادند.

 

مرتفع ترین سقوط آزاد جهان

در ۱۶ آگوست ۱۹۶۰ Joseph Kitlinger  افسر نیروی هوائی ارتش آمریکا با پرش از یک بالون از ارتفاع ۳۱۴۰۰ متری زمین ، رکورد بلندترین سقوط آزاد جهان را به ثبت رساند. Joseph Kittinger  قبل از باز کردن چتر خود در ارتفاع ۵۵۰۰ متری به مدت ۴ دقیقه و ۲۶ ثانیه سقوط آزاد انجام داد و در طی سقوط خودبه سرعت ۹۸۸ کیلومتر در ساعت رسید.

 

 

نخستین تونل باد شبیه ساز سقوط آزاد

در سال ۱۹۴۵ Jack Tiffany  در این سال به عنوان اولین انسان پرواز در تونل باد عمودی (vertical Wind Tunnel ) را تجربه کرد. آقای Tiffany این مهم را در تونل باد پایگاه هوای Wright Peterson ایالت اوهایو به انجام رساند.

 

 

تونل باد شوروی سابق

در این سال ها در شهر Zhukovskiy شوروی نیر تونل بادی ساخته شد ساخته شد.

 

 

پیدایش انجمن چتربازی آمریکا

در سال 1967 کلوپ چتربازی آمریکا در این سال به نام انجمن چتربازی آمریکا USPA تغییر نام داد. دفتر اصلی این انجمن در شهر Monterey ایالت کالیفرنیا واقع شده بود. United State Parachute Association

 

 

 

ابداع چترهای تخت و مستطیل جدید

در سالهای پایانی دهه ۶۰ میلادی یک سازنده کایت در آمریکا به نام Domina Jalbert اقدام به طراحی‌ و ساخت نوع جدیدی از چتر به نام Ramair نمود.

 

 

این نوع چتر از دو لایه پارچه که در لبه‌های پشتی‌ و کناری به هم دوخته شده ولی‌ لبه‌های جلویی برای ورود و نگهداری هوا باز و آزاد می‌باشد  تشکیل شده بود و نسبت به چترهای گرد از قابلیت کنترل و هدایت بیشتری برخوردار بودند و بالطبع فرود با آنها بسیار آهسته تر و قابل کنترل تر بود. از اواسط دهه ۷۰ میلادی به بعد استفاده از این نوع چتر در بین واحدهای نظامی و ورزشکاران این رشته بسیار معمول گردید و تا به امروز تغییرات زیادی به جهت افزایش ایمنی و عملکرد به روی این نوع از چترها اعمال شده است.

 

پیدایش روش پیشرفته آموزشی چتربازی AFF

روش آموزشی Accelerated Free Fall از اواخر دهه ۷۰ میلادی  توسط Keneth Francis Coleman ابداع گردید و پس از بررسی توسط کارشناسان USPA مورد تائید قرار گرفت. در این روش دو نفر مربی، شاگرد چتربازی را در حین سقوط با قرار گرفتن در طرفین ایشان همراهی می کنند و شاگرد نیز در حین سقوط مهارتهای فراگرفته شده در طی آموزش را به اجرا می گذارد. این روش دارای چند مرحله و حداقل شش تا هشت پرش می باشد و در هر مرحله شاگرد و یا هنرجو باید یک سری از مهارتها را برای مربی به اجرا بگذارد و نمایش دهد.

 

 

 

استفاده از این مطلب برای مقاصد غیر تجاری و با ذکر منبع بلامانع است.