روایت ثبت رکورد سقوط آزاد نظامی بر فراز بام جهان، قله اورست

به راستی برای انجام چالش برانگیز ترین پرش سقوط آزاد نظامی (MFF) در سخترین شرایط قابل تصور نیازمند چه چیزهایی هستیم؟

تنها یک مکان درجهان وجود داشته که می تواند از چنین پرش های چتربازی مرتفعی پشتیبانی کند و آن قله ی اورست در رشته کوه های هیمالیا ست.

 

این مطلب روایت تلاش افرادی است که سعی کردند رکورد سقوط آزاد و چتربازی بر روی اورست را با بهره گیری از تجهیزات نظامی پیشرفته بدست بیاورند و در این راه موفق شدند.

 

 اولین قدم گردآوری گروهی از افراد ماهر و با تجربه بوده که اشتیاق فراوانی برای انجام چنین چالش بزرگی داشته باشند. بهترین گزینه برای چنین اقدامی راه حل های کامل چتر نجات(CPS) می بود.

 

شرکت CPS برترین تولید کننده تجهیزات و ارائه دهنده تمرینات سقوط آزاد نظامی است که در کنار آن نام شرکت های magpul و topout  نیز به چشم می خورد. تمامی این نام ها شرکت های برجسته ای هستند که از اعتبار بالایی برخوردار بوده و دارای مهارت خاصی در ایجاد ماجراجویی های خارق العاده می باشند.

 

 

 

تاریخچه چتربازی (اسکای دایوینگ) نظامی

شرکت CPS برترین ارائه دهنده تجهیزات چتربازی RAM-AIR و راه حل های تمرینات سقوط آزاد نظامی می باشد. آن ها تقدیرنامه های متعددی برای سیستم چتر بازی خود دریافت کرده که از آنها می توان به رکورد امن ترین مدرسه آموزشی و انجام بیشترین چتربازی های سقوط آزاد نظامی در جنگ اشاره کرد.

Dillon Aero همچنین دریافت کننده استاندارد خارق العاده ترین تفنگ ساخته شده را داشته که نام آن اسلحه کوچک Dillon می باشد. شرکت MAGPUL نیز به دلیل تمرینات پر تقاضا و مهارت بالا در زمینه فیلد کرفت از شهرت بالایی برخوردار می باشد.

این ماجراجویی ها همچنین به سیستم اکسیژن تاکتیکی چند منظوره (MTOS) شرکت TopOut Aero وابسته می باشند. وظیفه آن ها کمک رسانی در طول مدت کاهش اکسیژن، پیاده روی های طولانی و طاقت فرسای آلپ و همچنین در هنگام فرود با چتر از ارتفاعات بالا می باشد.

 

 

 

 

چرا پرش از ارتفاعات هیمالیا!؟

این ماجراجویی ها توسط Fred Williams رئیس شرکت CPS آغاز گشت و هدف او اطمینان حاصل کردن از عملکرد مناسب تجهیزات در شرایط جنگی بود. Fred از اعضای سابق نیروی دریایی آمریکا و نیروی محرکه پشت رشد و نورآوری های چتربازی نظامی(MFF) می باشد.

رویای Fred هدایت یک گروه ۱۲ نفره در سخت ترین شرایط محیطی کوه های هیمالیا برای به تحقق رساندن خواسته  ۳ ساله فرود با چتر نظامی از ارتفاع بالای ۲۰.۰۰۰ فیت بود. این ماموریت علاوه بر نمایش عمکلرد تجهیزات و تایید اعتبار روش های تمرینی می توانست موجب ثبت چندین رکورد خارق العاده جهانی شود!

 

 

 

فهرست چتربازان حرفه ای تیم

 فهرست تیم تشکیل شده از پیکسوتان با سابقه و افراد گوناگون و با استعداد زیادی بود. Fred به عنوان رهبر گروه از تیم CPS نام های  Joshua Seagrave ، Jeff Schultz ، Shawn Conley ،  Hunter Williams و Marty Rhett را انتخاب کرد.

 Cody Carrol ، Caylen Wojcikو Jake Blick نیز از شرکت MagPul داوطلب شدند. علاوه بر این Chris Dillon مالک شرکت Dillon Aero و Ted Atkins  و  Ryan Jackson مالکان شرکت TopOut Aero  به همراه  دکتر مجموعه و یک کارشناس پرش هیمالیایی نیز در کنار آن ها حضور پیدا کردند.

در نهایت با اضافه شدن Tom Noonan مدیر برنامه ی چتربازی دو نفره United Parachute Technologies یا همان UPT تیم تکمیل گردید. در این سفر متخصصان چتربازی هیمالیایی و Paul-Henry de Baere از شرکت آپاچی آن ها را همراهی می کردند.

 

 

 

 

آیا بعد از شنیدن نام این افراد هنوز جای حرفی باقی می ماند؟

تمامی این اعضا از دانش گسترده ای در رابطه با کوه های هیمالیا و چتربازی برخوردار بودند. بیش از نیمی از این افراد نیروهای های عملیاتی ویژه پیشکسوت ارتش آمریکا بودند که تجربه و دانش بالایی در چتربازی نظامی داشتند. 

 ترکیب این افراد حرفه ای به همراه بهترین تجهیزات و تمرینات دنیا نوید دهنده ثبت یک رکورد شگفت انگیز و یک ماجراجویی خارق العاده بود.

همچنان برای تکمیل این تیم قدرتمند یک برنامه ی دقیق و انعطاف پذیر برای تمرین افراد و هدایت این گروه اعزامی مورد نیاز بود. فرد و مشاور دست راست او Johnny Rogers که معاون CPS نیز بود به همراه Cody Carrol به بهترین شکل ممکن این تلاش گسترده را مدیریت کردند.

 

 

 

 

برنامه اجرایی رکورد چه بود؟

این ماجراجویی در تابستان سال ۲۰۱۶ آغاز شد و Fred شروع به آموزش دادن کایلن کرد تا او را به عنوان یک چترباز تایید صلاحیت شده تربیت کند.

کایلن انتخاب شده بود تا به اعتبار سنجی روش های تمرینی و آموزشی بپردازد و فرد امیدوار بود تا نام او به عنوان رکورد دار کم تجربه ترین فرد موفق به پرش در فرودگاه  سیانگبوچه از ارتفاع ۱۲.۵۰۰ فیتی ثبت کند.  در نهایت کایلن موفق شد تا به این هدف دست یابد.

تمرینات تا پاییز ادامه داشت و افراد گروه در کلرادو جمع شده بودند تا به مدت یک هفته به انجام پرش از ارتفاعات نسبتا بالاتری بپردازند. علاوه بر تمرینات فرود تیم وظیفه ارزیابی و سنجش کانوپی اصلی چتربازی دو نفره نظامی TP 460 که جدید ترین تکنولوژی اضافه شده به توپخانه CPS به شمار می آمد را بر عهده داشت. پرش نهایی در فرودگاه Lake County در شهر Leadville انجام گرفت که با 9927 فیت مرتفع ترین فرودگاه ایالات متحده آمریکا بود.

 

اوج این تمرینات در زمینه های سرعت آهسته، تجهیزات جنگی و خروج های دو نفره از هلیکوپتر Chris Dillon’s بود. تیم در مرکز آموزشی تاکتیکی CPS تمرینات خود را تکمیل کرده و برنامه ریزی نهایی را انجام دادند. این تمرینات نه تنها فرد را برای ماجراجویی ها آماده می کرد بلکه به اعضا کمک می کرد تا به عوان یک تیم به یکدیگر نزدیک تر شوند. برای افراد حاضر در سفر این نه تنها یک فرصت برای تایید مهارت هایشان بود بلکه رخدادی بود که می توانست سطح تجربه ی آن ها را به فراتر از حد تصور ببرد.

 

 

 

 

ماجراجویی برای ثبت رکورد از کجا شروع شد

گردهمایی در دبی انجام گرفت. ما به صورت یک تیم به شهر شلوغ و پرجمعیت کاتماندو سفر کردیم تا با میزبان خود دیدار کرده و  به ماجراجویی گشت و گذار در هیمالیا بپردازیم. همه ما برای شروع و رسیدن به روستای Khumbu مضطرب بودیم.

بعد از آماده سازی تجهیزات و گشت و گذار در شهر به سمت فرودگاه لوکلا پرواز کردیم. این روستای خارق العاده دارای مناظر بی نظیری بود که به ندرت می توانستیم فرصت تجربه ی تماشای آن را در طول زندگی خود پیدا کنیم.

 

ما یک بازه دو روزه برای سازگاری با شرایط جدید داشتیم که در این مدت مربی ها به اطمینان حاصل کردن از سلامت کامل افراد برای ماموریت اصلی مشغول بودند. حرف من را باور کنید، ارتفاع همه را فروتن می کند.

ما در طول روز دوم پیاده روی خود به سمت ناماچه به ارتفاع ۳.۰۰۰ فیتی حرکت کردیم و آماده سازی های نهایی برای اولین پرش در فرودگاه سیانبوچه آغاز شد. همه ی پرش ها به خوبی انجام گرفت و کایلن موفق شد تا پرش شماره ۵۱ و ۵۲ خود را با موفقیت به ثبت برساند. واقعا چه شروع شگفت انگیزی! 

 

 

 

 

پرش سقوط آزاد با تجهیزات جنگی از هلیکوپتر

ما شروع بسیار خوبی را پشت سر گذاشته بودیم و فردای آن روز پرش های تجهیزات جنگی به رهبری فرد و رایان جکسون در  Ama Dablam صورت گرفتند که در کنار آن ها  Josh Seagrave و  Jeff Schultzنیز حضور داشتند. همچنین Tom Noonan به همراه Ted Atkins موفق به انجام یک پرش دونفره و ثبت رکورد مرتفع ترین پرش سقوط آزاد دو نفره شد.

نباید فراموش کرد که Marty Rhett  و  Hunter Williams نیز به همراه تجهیزات کامل جنگی توانستد با انجام یک پرش تندم رکورد مرتفع ترین پرش چتربازی دو نفره به همراه تجهیزات جنگی را به ثبت برسانند. آخرین فرد حاضر در هواپیما سرگرد Cody Carrol از تکاوران ذخیره نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا بود.

کودی موفق شد تا با یک سیستم چتر چند منظوره و یک کوله عملیاتی کامل به بهترین شکل از ارتفاع ۱۵.۰۰۰ فیتی در اردوگاه فرود بیاید. او توانست رکورد مرتفع ترین پرش چتربازی صورت گرفته توسط یک نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا را به ثبت برساند. 

بعد از ۲ روز پرش تد به برنامه ریزی یک سری حرکات تیمی حساب شده پرداخت. هدف از این کار سازگاری تیم دراپ زون با افراد پرش کننده برای پرش هایی با ارتفاع بالاتر بود. تمامی اعضا از این موضوع که در شرف پرواز در ارتفاعی بالاتر از هواپیما ها قرار دارند آگاه بودند.

یکی از اهداف پس از فرود موفق،پیاده روی به سمت فلات Kala Patthar برای نمایش کارایی MTOS چه در پرش و چه در عملیات های زمینی بود.

 

 

 

افزایش ارتفاع پرش چتربازی

هدف بعدی ما Gorak Shep واقع در ارتفاع ۱۶.۸۵۰ فیتی بود. در صبح روز پرش خلبان ما Mauricio به فرد اطلاع داد که باد ها شدید بوده و از جهت غیرمعقولی در حال وزش می باشند. وضعیت آب و هوایی تحت سوال قرار گرفت و باعث ایجاد چالش های بیشتری در محل فرود محدود ما شد.

 فرد Fred که از جلو افراد را رهبری می کرد یک ارزیابی سریع ریسک انجام داده و نقشه را برای اعضای تیم شرح داد. بنابر آن شد که او و رایان شرایط را سنجیده و به ارائه دستورات برای مسیریابی امن به سمت محل فرود بپردازند. تمامی افراد با جدیت خاصی به آن ها در آماده سازی تجهیزات کمک کردند.

افراد تیم با اضطراب منتظر بازگشت هلیکوپتر و خبر فرود امن رایان و فرد بودند. سپس گروه بعدی به کمک دستورات فرد برای چگونگی جهت یابی شرایط باد شانس خود را برای پرش از ارتفاع ۱۶.۸۵۰ فیتی امتحان کردند. جاش و جف با دقت بالایی عمل کرده و بر روی هدف فرود آمدند.

سپس نوبت به بالا بردن مارتی و هانتر رسید که ماموریت آن ها ثبت رکورد جهانی مرتفع ترین پرش چتربازی سقوط آزاد دو نفره به همراه تجهیزات جنگی بود. این دو نفر به ارتفاع ۲۲.۰۰۰ فیتی رسیدند و بدون مکث به داخل جریان هوا شیرجه زدند. پرواز با چتر ورزشکارانه بود اما این دو موفق شدند تا یک فرود پویا(داینامیک) بر روی هدف داشته باشند. در نزدیکی پایان این روز تاریخی نیز تام و تد توانستند تا رکورد مرتفع ترین پرش سقوط آزاد دو نفره بدون تجهیزات را از خود بر جای بگذارند.

 

 

 

 

شکستن رکورد های چتربازی

بعد از ثبت این رکورد ها گروه ویژه چهار نفره ما پیاده روی MTOS به سمت فلات را آغاز کردند.

آنها به سرعت حرکت کرده و از دیگر افراد مشغول پیاده روی گذشتند. این یک نمایش کاملا عالی از سیستم MTOS بود! روز ما با متحد کردن افراد و یکی کردن آن ها برای آماده سازی برای هدف نهایی به پایان رسید و صبح روز بعد فرد و رایان با فرود از ارتفاع ۲۰.۱۰۰ فیت رکورد مرتفع ترین پرش سقوط آزاد دو نفره را به نام خود ثبت کردند.

با فرارسیدن سحر باد هایی آشکار شدند که بسیار فراتر از حد و مرز بودند و همین امر موجب لغو عمیلات در آن روز شد. ما برای چند روز بیشتر در Pheriche ماندیم و به دنبال فرصتی برای انجام پرش ها بودیم اما شرایط روز به روز سخت تر می شد. لغو این ماموریت و شروع پیاده روی و بازگشت برای فرد بسیار سخت بود.

اگرچه او مجبور به انجام این کار شد اما به همگان وعده بازگشت و به سر انجام رساندن این ماموریت را داد.

همانگونه که می توان پیش بینی کرد اکنون اعضای تیم در حال به اشتراک گذاشتن ماجرای این تجربه ی شگفت انگیز با دیگران، تقویت مهارت های خود و آموزش دادن افراد دیگر برای آماده سازی و بازگشت به آن کوهستان می باشند.

 

 

 

منبع https://www.skillsetmag.com/2020/06/18/military-freefall-records-at-everest

مترجم مهدی نقدی پری

انتشار این مطلب با ذکر نام مترجم و لینک این ترجمه در این وبسایت بلامانع است.