چرا نباید در هوای بارانی و ابرهای مرطوب با پاراگلایدر پرواز کنیم؟

"پرواز نکردن در باران" نکته ای است که از همان ابتدای آموزش پاراگلایدر، آن را می آموزیم. با جهش های بزرگ حاصل شده در طراحی بال های Paraglider و Paramotor این توصیه اهمیت بسیار بیشتری پیدا کرده است.

همه ما می دانیم که نباید در باران پرواز کرد اما اکثرا این کار را انجام داده و با خوش شانسی دچار پیامد های آن نشده ایم. اما امروزه با پیشرفت مواد و طراحی آن ها پرواز بال های خیس دیگر مانند گذشته نمی باشد.

Kelly Farina مربی پاراگلایدر و نوسینده کتاب Mastering Paragliding می گوید: "در سالیان گذشته قرار گرفتن در معرض باران تنها به معنای خیس شدن خود و وسایل بود. ما گمان می کردیم که خطر اصلی پر شدن لبه ی عقبی بال از آب بود که باعث ایجاد یک فول استال غیرقابل اصلاح می شد."

اما در سال ۲۰۱۳، Kelly در حال تماشای آسمان بود که یک خلبان پاراگلایدر با بالی کاملا جدید و نو وارد نم نم باران شد. اما ناگهان بال به عقب برگشت و وارد یک استال عمیق شد. خلبان ترسیده بود ولی خوشبختانه دچار آسیبی جدی نشد.

برداشت Kelly از دلایل رخ دادن حادثه این بود: "فکر می کنم تازگی و نویی پارچه مانع جذب آب در چنین باران ملایمی شده است. اما قطرات در جریان هوا بر بالای بال توزیع شده و با عواقب چشمگیر باعث کاهش لیفت گلایدر شده است."

خلبان ماجراجو Gavin Mcclurg نیز شاهد عواقب مشابهی برای پرواز در باران بوده است. "یک روز جشنواره پروازی بزرگی در شهر Bir هند برگزار می شد. طی حادثه همه ما در حال پرواز بودیم، اما ما قبل از شروع باران فرود آمدیم ولی بسیاری از افراد به پرواز خود ادامه دادند. بدترین حادثه زمانی اتفاق افتاد که بارش باران بسیار شدید شد و یک خبان روسی همچنان در حال پرواز بود.

او از اسپید بار خود طی پرواز به دلیل باد شدید استفاده میکرد اما به محض اینکه پای خود را در ارتفاع حدود ۱۵ متری از روی اسپید بار برداشت، بال وارد استال عمیقی شده و وی سقوط کرد. وی حتی فرصت استفاده از چتر کمکی هم نداشت و در نهایت شانه او دچار شکستگی شد و خوشبختانه زنده ماند."

پاراگلایدر در باران

خلبان تست کننده بال های شرکت Ozone و مربی SIV، Russell Ogden با گزارش های مشابهی روبرو شده است: " مشکل آنجاست که به نظر می رسد چتر های جدید با خیس شدن سریعتر وارد استال می شوند. ما در دوران گذشته با چنین مشکلی روبرو نبودیم."

"ما از دلایل اصلی آگاه نیستیم" که در اینجا منظور از کلمه ما همین ورزش و صنعت می باشد. او ادامه می دهد:" اما ما دچار شک هستیم زیرا در دوران گذشته هنگام پرواز در باران فقط لبه جلویی بال های پاراگلایدر به شدت چروکیده می شد، اما مقدار کم باران نمی توانست مشکل ساز باشد."

"این روزها به دلیل اینکه طراحی لبه های حمله پاراگلایدر ها تغییر کرده است ، موجب میشود آب باران را به قطره های بسیار کوچک تبدیل کرده و باعث اختلال در جریان هوا (Flow separation) روی ایرفویل آن شود. همه می دانند کاهش بیش از حد شدت جریان هوا در ایرفویل می تواند Paraglider را به راحتی وارد استال کند."

جریان جدایش ایرفویل

ایجاد جریان جدایش روی ایرفویل پاراگلایدر

"Flow separation" یک اصطلاح دینامیکی سیالات بوده و به شرایط خاصی اشاره دارد که جریان هوا (یا آب) بالای یک شی از آن جدا شده و به شکل گرداب در می آید.

این پدیده فقط به بال ها آسیب نمی زند. درهواپیما های بدون موتور از ‘turbulators’ ها استفاده می شود. آن ها نوار های باریک زیگ زاگی هستند که در بخش پایینی بال قرار گرفته و به آسان شدن انتقال از جریان آرام به متلاطم کمک می کند.

اما در پاراگلایدر turbulator وجود ندارند و در واقع هدف طراحی آن، به گونه ای است که همه چیز را تا حد ممکن آرام کرده و درگ را کاهش دهیم. این کار در هوای خشک مشکلی ندارد(حتی بال های جدید که دارای پروفیل streamlined هستند کارایی بیشتری پیدا کرده و مسافت بیشتری را پرواز می کنند) اما در صورت خیس شدن بال ها کارکرد آنها مختل می شود.

این مشکل بر تمامی انواع پاراگلایدر ها تاثیر می گذارد. راسل می گوید "این موضوع می تواند برای انواع بال ها صدق کند."

آیا همانگونه که کِلی می گفت این موضوع ارتباطی با پوشش های ضد آب استفاده شده توسط تولیدکنندگان پارچه داشت؟ Russell می گوید:"این ممکن است اما ما از دلایل اصلی این پدیده به طور مشخص، آگاه نیستیم."

چیزی که راسل می دانست این بود که او و همکارش در شرکت Ozone گزارش های زیادی از بال های خیس که دچار استال شده بودند دریافت کرده و خود آن ها نیز این پدیده را تجربه کرده بودند.

استال یا واماندگی پاراگلایدر در ابر و باران

در یک استال، سرعت هوایی رو به جلو تقریبا به صفر رسیده و بال شروع به سقوط عمودی می کند. استال بر اثر زیاد شدن بیش از حد زاویه حمله پاراگلایدر رخ می دهد.

خلبان می تواند از طریق نشانه هایی مانند کاهش سر و صدا، احساس باد کمتر بر روی پوست و احساس بی حرکتی عجیب از کاهش غیر معمول ارتفاع خود آگاه شود.

راسل توضیح می دهد:" با نگاه کردن به بالا ممکن است متوجه تغییر شکل کوچکی بر روی سطح پایینی بال شوید. پاراگلایدر بخشی از شکل درست و پرفشار خود را از دست داده و شما تورفتگی ها را مشاهده خواهید کرد."

اعمال ترمز های سنگین در این نقطه می تواند باعث ایجاد چرخش یا فول استال های پیش بینی نشده شود.

اگر بال خیس پاراگلایدر وارد استال شد چه کنیم؟

راسل می گوید:"در صورتی که بال شما هنگام خیس شدن دچار استال شد بهترین کار این است که جفت برک ها و دست ها را بالا نگه داشته و از ترمز بی مورد جدا خودداری کند. اگر جواب نداد باید روی اسپید بار خود فشار داده تا بال شکل اصلی خود را بدست آورده و وارد پرواز شود. توصیه میشود اسپید بار را تا زمان لند نگه دارید.

پس توصیه قدیمی برای فشار دادن رایزر های A چی می شود؟ به هر حال قصد ما پایین آوردن بینی برای کاهش زاویه حمله است.

"می توان اینکار را انجام داد اما من شخصا ترجیح می دهم تا از اسپید بار استفاده کنم زیرا متقارن است. البته که فشار دادن رایزر جواب می دهد اما در کتاب من این روشی قدیمی است. این کاری نبوده که شخصا انجام دهم و از اسپید بار استفاده خواهم کرد."

این ممکن است آسان به نظر برسد اما در واقع تمرینات زیادی لازم است تا فرد در یک وضعیت دلهره آور واکنش هیجانی نشان نداده و یا کار اشتباهی انجام ندهد.

"پاراگلایدر شما خیس شده است که این موضوع باعث سنگین تر شدن آن می شود. یک پاراگلایدر سنگین در اصلاح تهاجمی تر بوده و بیشتر احتمال دارد تا تا با ترمزی کمتر از حد معمول وارد استال شود. شما ممکن است با گرفتن پنج سانتیمتر ترمز، وارد استال شده و غافلگیر شوید.

"بهترین کار بالا نگه داشتن دست ها می باشد: آن ها را بالا نگه دارید.....بالا نگه دارید...۱،۲،۳،۴. در صورتی که اتفاقی نیفتاد اسپید بار را هل دهید. سپس اسپید را تا لندینگ نگه دارید."

راسل اضافه می کند:"هیچ وضعیتی را نمی شناسم که این روش در آن عمل نکند."

او می گوید:"بیشتر افراد در چنین وضعیت هایی دست خود را بالا گرفته،۱،۲.... هیچ اتفاقی نمی افتد – و آن ها کار دیگری انجام می دهند که ین کار معمولا وارد کردن ترمز است. سپس می توانند وارد استال شوند. معمولا اصلاح استال دشوار نیست اما در صورتی که مقداری درگیر استال شده و در آن فرو رفته باشید در وضعیت مناسبی نخواهید بود.

نکات مهم برای فرود امن با پاراگلایدر خیس

راسل توصیه می کند که هنگامی که پاراگلایدر خیس شما پایدار شد بهترین توصیه فرود ایمن است. big ears نکنید و یا بخش های بال را فرو نریزید زیرا این کار درگ را افزایش داده و احتمال استال مجدد و عمیق را بالا می برد.

اسپید بار را تا نیمه اعمال کرده و با سرعت به سمت زمین تا لحظه فلر پرواز کنید." با رها کردن اسپید بار، پاراگلایدر ممکن است وارد استال شده و شما زمان و یا ارتفاعی برای اصلاح آن نخواهید داشت.".

در صورتی که فورا نیاز به کاهش ارتفاع داشتید دورهای ۳۶۰ درجه بزنید. دوباره تکرا می کنم که big ears یا B لاین را اعمال نکنید. "اسپیرال هم به سمت پایین خوب است اما تا زمانی که خروج را به صورت تمیز و درست انجام دهید. هدف ما بالا نگه داشتن سرعت و دوری از شرایط زاویه های بالاست.

پس اگر یک حرکت اسپیرال عمیق انجام داده و ناگهان از آن خارج شوید همچنان می تواند برای شما زیان آور باشد. انجام دادن دور زدن های ملایم تر برای کنترل خروج و اعمال اسپید بار برای توقف بالا رفتن پاراگلایدر می تواند تمرینات مناسبی باشد "

بال خیس در ارتفاع بالا

در صورتی که آنقدر ارتفاع دارید که اهمیتی نمی دهید ابر و باران پاراگلایدر شما خیس کرده است بهترین روش برای خشک کردن آن پرواز سریع است: دست ها بالا و بر فشار پاها روی اسپید بار. "همچنین می توانید به رایزر ها نیز ضربه وارد کنید. این کار می تواند به خارج شدن آب ها از روی سطوح اصلی بال کمک کند.

اطلاعات زیادی درباره این روش در اختیار نداریم اما تقریبا با عقل جور در می آید. تنها سرعت خود را حفظ کنید و وارد آفتاب شوید. بعد از چند دقیقه پرواز همه چیز خوب خواهد بود.

خطرات پرواز در صبح خیلی زود در مناطق با رطوبت بالا

توصیه اصلی جلوگیری از خیس شدن پاراگلایدر است. این به معنای آن است که خلبانان باید از شبنم های صبح زود دوری کنند. راسل می گوید:" فکر می کنم پاراموتور ها دارای مشکلاتی در پرواز های صبح زود و هنگام وجود شبنم ها هستند. اگر این خلبانان گمان می کنند که بالشان مرطوب شده است باید تریمر ها را رها کرده، سرعت را حفظ کرده و از بالا رفتن های خیلی آرام و خیلی زود خودداری کنند.

نرخ صعود ملایمی داشته باشید، وضع موجود را حفظ کرده، سرعت را بالا نگه داشته و قبل از انجام هرگونه عمل افراطی خود را به ارتفاع مناسبی برسانید."